شرکت آریان توان

09120448443

09123328443

INSTAGRAM

ARIANTAVAN@

سیستم اعلام حریق |راه اندازی تجهیزات اعلام حریق |سنسور های هوشمند اعلام حریق 

اجرای سیستم اعلام حریق پارکینگ بزرگ بازار میلاد شهرکرد

کارفرما …………………..شهرداری شهرکرد   

پیمانکار…………………..شرکت فنی مهندسی آریان توان کران

محل پروژه ………………….. شهرکرد ،میدان 12محرم ابتدای خیابان ملت پاساژ میلاد شهرکرد  

  شماره پیمان ………………..21216

تاریخ پیمان ………………….1397/08/03

تاسیسات برقی ………………..سیم ها ،لوله های فولادی ،وسایل اعلام حریق،وسایل متفرقه 

دستگاه نظارت………………….شرکت مهندسین مشاور آبادی هفت اقلیم 

اسلاید قبلی
اسلاید بعدی

جزئیات پروژه

توضیحات تکمیلی

معاونت امور زیربنایی و حمل و نقل :عبدالصادق نجفی 

مسئول امانی و پیمانی :مسعود حبیبی 

مسئول واحد بهره برداری:واحد ترافیک شهرداری شهرکرد  

سرپرست معاونت توسعه و مدیر منابع :محمدرضا امیدی 

مسئول امور مالی:صادق محمدپور 

مهندس ناظر پروژه :شرکت مهندسین مشاور آبادی هفت اقلیم (دستگاه نظارت )

پروژه سیستم اعلام حریق شامل نصب و راه‌اندازی تجهیزات و سنسورهای مربوطه است که برای شناسایی و اعلام وجود حریق در یک محیط طراحی شده‌اند. این سیستم‌ها معمولاً در ساختمان‌های مسکونی، تجاری، صنعتی و عمومی استفاده می‌شوند تا از وقوع حوادث جبران‌ناپذیر جلوگیری کنند. در ادامه، به برخی از اجزای اصلی و مراحل اجرای این پروژه می‌پردازیم:

اجزای اصلی سیستم اعلام حریق:

  1. پنل مرکزی کنترل (FACP):

    • مغز سیستم اعلام حریق است که اطلاعات را از سنسورها دریافت و پردازش می‌کند و در صورت نیاز اقدامات مناسب را انجام می‌دهد.
  2. سنسورها (Detector‌ها):

    • سنسور دود (Smoke Detector): برای شناسایی دود.
    • سنسور حرارت (Heat Detector): برای شناسایی افزایش غیرعادی دما.
    • سنسور گاز (Gas Detector): برای شناسایی گازهای خطرناک مانند کربن مونوکسید.
    • سنسور شعله (Flame Detector): برای شناسایی شعله‌های مستقیم.
  3. آژیرها و هشدارها:

    • دستگاه‌های صوتی و نوری که برای اطلاع‌رسانی وقوع حریق به افراد حاضر در محیط استفاده می‌شوند.
  4. کلیدهای دستی اعلام حریق (Manual Call Points):

    • نقاط دستی که افراد می‌توانند با فشار دادن آن‌ها، به صورت دستی اعلام حریق کنند.
  5. تجهیزات اطفاء حریق:

    • برخی سیستم‌های اعلام حریق به تجهیزات اطفاء حریق خودکار (مانند سیستم‌های اسپرینکلر) متصل هستند که در صورت تأیید وجود حریق فعال می‌شوند.

مراحل راه‌اندازی سیستم اعلام حریق:

  1. طراحی و برنامه‌ریزی:

    • ارزیابی نیازهای ساختمان و طراحی سیستم متناسب با آن. تعیین محل نصب سنسورها و تجهیزات با توجه به استانداردهای ایمنی.
  2. نصب تجهیزات:

    • نصب فیزیکی سنسورها، پنل مرکزی، آژیرها و سایر تجهیزات در مکان‌های تعیین شده.
  3. کابل‌کشی و ارتباطات:

    • اتصال سنسورها و تجهیزات به پنل مرکزی از طریق کابل‌ها یا سیستم‌های ارتباطی بی‌سیم.
  4. برنامه‌ریزی و تنظیمات سیستم:

    • تنظیمات نرم‌افزاری سیستم برای پاسخگویی مناسب به سیگنال‌های دریافتی از سنسورها. برنامه‌ریزی زمان تأخیرها و سطوح حساسیت.
  5. آزمایش و تأیید:

    • انجام تست‌های اولیه برای اطمینان از عملکرد صحیح سیستم و تأیید صحت نصب.
  6. آموزش پرسنل:

    • آموزش افراد مسئول در ساختمان برای استفاده صحیح از سیستم و واکنش‌های اضطراری در صورت وقوع حریق.

سنسورهای هوشمند اعلام حریق:

سنسورهای هوشمند جدید قابلیت تشخیص دقیق‌تر و کاهش نرخ هشدارهای کاذب را دارند. این سنسورها می‌توانند به پنل‌های کنترل هوشمند متصل شوند و از طریق اینترنت اشیا (IoT) با سایر سیستم‌های امنیتی و مدیریتی ساختمان ارتباط برقرار کنند. برخی از این سنسورها قابلیت ارسال پیام‌های هشدار به تلفن همراه یا سیستم‌های مدیریت ساختمان را نیز دارند.

این سیستم‌ها به طور کلی برای ایجاد ایمنی بیشتر و کاهش خسارات جانی و مالی در برابر حریق استفاده می‌شوند.

 

تفاوت سیستم های اعلام حریق متفاوت را نام چیست ؟

سیستم‌های اعلام حریق به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شوند که هر یک برای نوع خاصی از کاربردها و نیازهای ایمنی طراحی شده‌اند. در ادامه به تفاوت‌های اصلی بین این سیستم‌ها پرداخته می‌شود:

1. سیستم‌های اعلام حریق متعارف (Conventional Fire Alarm Systems)

ویژگی‌ها:

  • در این سیستم، ساختمان به مناطق (Zones) مختلف تقسیم می‌شود.
  • سنسورها به صورت گروهی به پنل مرکزی متصل می‌شوند و در صورت بروز حریق در یک منطقه، تنها آن منطقه (Zone) روی پنل مشخص می‌شود.
  • مناسب برای ساختمان‌های کوچک و متوسط.
  • نصب و نگهداری نسبتاً ساده و کم‌هزینه.

مزایا:

  • ساده و اقتصادی.
  • مناسب برای پروژه‌های کوچک.

معایب:

  • عدم دقت بالا در تعیین محل دقیق حریق.
  • محدودیت در مقیاس‌پذیری و قابلیت‌های پیشرفته.

2. سیستم‌های اعلام حریق آدرس‌پذیر (Addressable Fire Alarm Systems)

ویژگی‌ها:

  • هر دستگاه (سنسور، شستی، و …) دارای آدرس منحصر به فرد است و پنل مرکزی می‌تواند دقیقاً محل حریق را شناسایی کند.
  • مناسب برای ساختمان‌های بزرگ و پیچیده.
  • امکانات پیشرفته‌تر برای تشخیص و مدیریت حریق.

مزایا:

  • دقت بالا در تشخیص محل دقیق حریق.
  • قابلیت برنامه‌ریزی و تنظیمات پیشرفته.
  • امکان عیب‌یابی سریع‌تر و دقیق‌تر.

معایب:

  • هزینه‌های نصب و نگهداری بالاتر.
  • نیاز به تخصص بیشتر برای نصب و برنامه‌ریزی.

3. سیستم‌های اعلام حریق بدون سیم (Wireless Fire Alarm Systems)

ویژگی‌ها:

  • ارتباط بین سنسورها و پنل مرکزی به صورت بی‌سیم انجام می‌شود.
  • مناسب برای مکان‌هایی که امکان کابل‌کشی وجود ندارد یا محدود است.
  • انعطاف‌پذیری بالا در نصب و تغییرات بعدی.

مزایا:

  • نصب سریع و بدون نیاز به کابل‌کشی.
  • انعطاف‌پذیری بالا برای تغییرات و گسترش سیستم.

معایب:

  • هزینه بالاتر تجهیزات.
  • نیاز به باتری و نگهداری منظم باتری‌ها.
  • حساسیت به تداخلات الکترومغناطیسی.

4. سیستم‌های اعلام حریق هوشمند (Intelligent Fire Alarm Systems)

ویژگی‌ها:

  • از فناوری‌های پیشرفته برای تحلیل داده‌های دریافتی از سنسورها استفاده می‌کند.
  • قابلیت تشخیص دقیق‌تر و کاهش هشدارهای کاذب.
  • ارتباط با سایر سیستم‌های هوشمند ساختمان از طریق اینترنت اشیا (IoT).

مزایا:

  • دقت بسیار بالا و کاهش هشدارهای کاذب.
  • امکان ارتباط با سیستم‌های دیگر مانند کنترل تهویه، روشنایی و امنیت.
  • امکان مدیریت از راه دور و نظارت لحظه‌ای.

معایب:

  • هزینه بسیار بالا.
  • پیچیدگی در نصب و نگهداری.
  • نیاز به زیرساخت‌های مناسب مانند شبکه‌های بی‌سیم و اینترنت پایدار.

5. سیستم‌های اعلام حریق ترکیبی (Hybrid Fire Alarm Systems)

ویژگی‌ها:

  • ترکیبی از ویژگی‌های سیستم‌های متعارف و آدرس‌پذیر است.
  • امکان استفاده همزمان از تجهیزات سیمی و بی‌سیم.

مزایا:

  • انعطاف‌پذیری در طراحی و نصب.
  • قابلیت تطبیق با نیازهای خاص هر پروژه.

معایب:

  • پیچیدگی نسبی در مدیریت و نصب.
  • هزینه‌های متغیر بسته به نوع تجهیزات استفاده شده.

6. سیستم‌های اعلام حریق هوشمند مبتنی بر شبکه (Networked Fire Alarm Systems)

ویژگی‌ها:

  • چندین پنل مرکزی که به یکدیگر متصل هستند و به عنوان یک سیستم یکپارچه عمل می‌کنند.
  • مناسب برای ساختمان‌های بزرگ یا مجتمع‌های چندین ساختمان.

مزایا:

  • مدیریت مرکزی و نظارت یکپارچه.
  • افزایش امنیت و اطمینان از عملکرد سیستم.

معایب:

  • هزینه‌های بالای نصب و نگهداری.
  • نیاز به زیرساخت شبکه قوی و مطمئن.

هر یک از این سیستم‌ها برای کاربردها و محیط‌های خاصی مناسب هستند و انتخاب صحیح آن بستگی به نیازهای ایمنی، بودجه و شرایط محیطی پروژه دارد.